Umowa ma chronić interesy obu stron – sprzedawcy i kupującego. Umowa przedwstępna to z kolei specjalny rodzaj dokumentu, który zabezpiecza nas przed zmianą wynegocjowanej już ceny mieszkania w sytuacji, gdy podpisanie właściwej umowy nie jest możliwe w najbliższym czasie.
Podstawową kwestią jest wybór pomiędzy aktem notarialnym a umową cywilno-prawną. Częściej polecany jest akt notarialny, a to dlatego, że w przypadku wycofania się sprzedawcy, możemy dochodzić swoich praw przed sądem, a ten z kolei może na podstawie notarialnej umowy przedwstępnej zawrzeć umowę sprzedaży. Jest to więc doskonała opcja, jeśli bardzo zależy nam na danym lokalu. Musimy jednak pamiętać, że sprzedawca może skorzystać z umowy w taki sam sposób i zobowiązać nas do zapłaty za mieszkanie.
Umowa cywilno – prawna ma znacznie mniejszą moc. Jeśli sprzedawca lub kupujący zrezygnują z transakcji, kwestie rozliczenia dotyczą jedynie wpłaconego przez kupującego zadatku.
W wielkim skrócie umowa przedwstępna powinna zawierać następujące informacje:
kto jest stronami w umowie;
co jest przedmiotem umowy (wyszczególnione: rodzaj nieruchomości, dokładny opis nieruchomości, numer księgi wieczystej);
jaką cenę ustaliły strony oraz w jaki sposób płatności ma zostać uregulowana;
termin zawarcia umowy właściwej (tzw. przyrzeczonej).
Dodatkowo, w umowie przedwstępnej mogą znaleźć się dodatkowe zapisy, które strony uznają za konieczne. Takimi zapisami mogą być na przykład: oświadczenie sprzedawcy, że jest jedynym właścicielem nieruchomości będącej przedmiotem umowy oraz oświadczenie, że nieruchomość nie jest obciążona zadłużeniami i egzekucją.
Jaka jest jeszcze różnica pomiędzy aktem notarialnym a umową cywilno – prawną? Cena. Przygotowanie dokumentu u notariusza to koszt nawet dwóch tysięcy złotych, podczas, gdy umowę cywilno – prawną możemy spisać sami (choć zaleca się konsultację z prawnikiem).
